Dit reisverslag is in blogvorm, dus het recentste verslag staat eerst.
Wil je chronologisch lezen, klik dan op de respectievelijke hoofdstukken in de rechterkolom.
Ik hoop voor jullie evenveel genot tijdens het lezen als wij tijdens het reizen hadden.

woensdag 24 april 2013

Le Marais Audomarois

Een vijf km ten noorden van Saint-Omer likt een moerasgebied dat vanaf de 7e eeuw werd in gebruik genomen door de monniken van Saint-Bertin.
Door het aanleggen van kanaaltjes kwam een heel vruchtbaar gebied vrij voor groententeelt. Nog steeds worden de watergangs bevaren met brede platbodems.
Interessant natuurgebied, waar we ons thuis wanen, en een deel aangelegd met paden, brugjes, observatiehut en gelukkig een trekveer.


Een ruime parking op wandelafstand van het natuurgebied aan La Maison du Romelaëre (Rue du Romelaëre, Clairmarais). Langs een aangelegd wandelpad kom je in het midden van het natuurgebied.


Niet twijfelen als in het *centrum* van Clairmarais afslaat in de Rue du Romelaëre, gewoon doorrijden. Wegwijzers staan er niet, blijkbaar zien ze dat hier nog niet echt als toeristische topattractie, maar de weg loop recht naar de parking.
Ons ontbijt is ondertussen wel al verteerd, maar we hebben nog wel een snee brood en ... *pompelmoezen* mee van thuis. IJsberend, niet van ongeduld maar van de kou, nemen we wat energie. Het is middag en 'la maison' zet zijn deur pas open om 14.00 u.
Het is pas als we de wandeling inzetten dat we zien dat hier ook mooie een schuur met picknicktafels én toiletten staat. Misschien nog een tip, gebruik dit sanitair toch maar, want straks wandel je konstant naast, op of in het kabbelende water, wat altijd stimulerend werkt.

Ze zitten al op ons te wachten.

Moet een prachtige streek zijn om te bezoeken als het warm is.




 
De zon komt er af en toe door.

Vanuit de observatiehut kan je de trekvogels observeren.
De wind giert door de kieren van de stekdonkere hut. Als je de luiken open doet bevriezen je vingers aan je verrekijker of fototoestel.
- Ontwerptip: denk ook eens aan zo'n toestellen met ingebouwde handverwarming -




De terugweg loopt voor een deel over hetzelfde parkoers, met hier een ophaalbrug. Later splits de weg, en geraak je van de kandans van de stappen op de loopplanken af. Het geluid van je eigen stappen op het hout is het enige de de rust in deze stille omgeving verstoort.



De stammen van deze 'mangrove'achtige begroeiing wordt afgegeten door de schapen, zo zorgen zij voor het behoud van de veelzijdige vegetatie in dit gebied.

Een trekveer brengt ons op het einde terug naar de start van de wandeling.


We hoeven zelf niet te trekken, we worden geholpen door de superviseurs bij een groep kinderen op schooluitstap.

kaartje van onze wandeling:


Je kan hier in de buurt nog een boottrip doen in dit moerasgebied, maar we hebben nog een afspraak met de geschiedenis.

Meer foto's

Geen opmerkingen:

Een reactie posten