Het hotel

"Une réservation pour quatre personnes vous dites?
J'ai just encore deux sites."

Et une suite pour nous quatres? Vraag ik toch maar, nog even de limiet van m'n visa controlerend.

"Alors je vous conseille la grande suite. Le divan lit de la suite junoir n'est pas terriblement grand"

A la bonheur, als je jezelf iets cadeau doet, kan je het maar beter goed doen, la grande suite quatre personnes zal het worden.

De omgeving van het hotel doet wat bizar aan. We rijden achter een tractor, passeren iets dat toch sterk op een fabriek lijkt. Michelin, je doet me aan je oordeel twijfelen.
Tot dame gps 'de bestemming bevint zich links' uitroept.
'Le Chateau de Beaulieu'.
Ik stuur de zafira tussen twee statige hekstijlen een kasteeldomein in.

Tot daar m'n twijfel aan de deskundigheid van de rode.
Stil wordt het in de auto.

'Marc Meurin, Cuisine Cre@tive' staat er op de gevel aan de inkom van het hotel. Oh ja, probeer ik even blazé te doen, ik heb voor vanavond een tafel gereserveerd in Le Meurin, het gastronomisch restaurant van het hotel. Morgen eten we in Le Jardin d'Alice, dat is eerder een bistro, maar ook hier in het kasteel.
Hoe bedoel je?

Wel ja, er is hier ook nog een feestzaal, Rose Events, maar we zijn hier maar twee nachten.
Ik dacht voor vanavond dat twee sterren zou moeten volstaan.


Bonsoir messieurs dames, la dix pour vous. Je vous accompagne.
Le salon.
Je komt dus eerst een salon binnen, waar de divan tot lit is uitgeklapt.
Een commode, een kleerkast met kluis, frigo én nespresso. Les boissons sont à votre discrétion.
Na een dubbele deur komen we in
La chambre.
Naast het prachtige comfortabel bed, het bureau en het zithoekje is er nog ruim plaats voor een vleugel. Die is er jammer genoeg niet.
De volgende deur brengt ons in een halletje waar we de valiezen kwijt kunnen, met een afzonderlijk toilet en een
Salle de bain.
Badzaal juist. Dubbele lavabo, ligbad, iets dat sterk op een douche, verder is er nog 'room for a pony'.
De douche lijkt wel een 'beam me up Scotty' toestel. Er hangt een handleiding naast.
Na wat geexperimenteer kunnen we ons ontspannen met een heerlijke hamman, masseren met zijdouches, afkoelen onder het regenplafond, en ijsberen met de handstraal. De tweede dag slaag ik er in de verlichting te doen branden in deze futuristische cabine. De radio lukt jammer genoeg ook. Ik vrees dat ik als wekker gediend heb voor het ganse hotel. Die franse zenders!

Het binnentuintje waar we vanuit onze kamer op kijken. Onze kamer zijn de twee ramen links op de eerste verdieping. De badkamer is er naast, in de rode tipgevel die je aan de andere kant van de muur ziet.

Het vogelhuisje, vogelappartementencomplex beter gezegd, zien we ook vanuit onze kamer. Het is volverlicht 's nachts, waarschijnlijk om nachtuilen weg te houden. Ga je de trapjes af dan ligt er een sloep voor een tochtje op de vijver. Het is iets te koud voor romantiek buiten nu.

Dit is le jardin d'Alice, het restaurant voor de tweede avond. Het raam op het terras boven het restaurant is dat van onze badkamer. De tipgevel geeft een beetje een idee van het formaat van de natte zaal.

Als we beneden komen staat le maitre d'hotel ons al op te wachten. Hij brengt ons aan de ronde tafel, onmiddellijk helpen twee andere kelners ons in onze stoelen.
Voortreffelijk diner, van amuses, over de artichoc bij de fois gras, les asperges, le coeur de ris de veau, tot het dessert. Maar het meest verwend werd toch onze vegetarische dochter. Wat er voor haar aan smaken werd voorgetoverd leek het onze te overtreffen.

Leuk was ook het verkeer met de karren.
In het begin van de maaltijd kwam de broodkar. Vraag mij niet meer het assortiment op te noemen. Aangezien ik geen zoet eet kwam voor mij de kaaskar langs. Ik heb maar een variatie van streekkazen gevraagd. Een keuze maken in het brede smaakpalet franse kazen valt me altijd moeilijk. En bij de plaatselijke kazen krijg je altijd dingen die je nog niet kende.
Na het dessert, hoewel we geen koffie namen, kwam nog de kar met après desserts. Een ongelooflijk gamma aan zoetigheden, een suikerspin kon ook, zelfs pomme d'amour, maar ook ijs, bavarois, geen idee wat je nog allemaal met suiker kan.
Leuk detail, het water. Ze tekenen een plannetje van wie bruis en wie plat water drinkt aan je tafel. Heel grappig natuurlijk, als iemand (wij niet!) het plannetje van een ronde tafel een kwartslag draait. Toen we de maitre er op wezen dat ik toch liever bruis had, werd er aan het bijzettafeltje heftig met het tekenigetje gedraaid en gewezen.

'Les vignes' Een kleine wijngaard bij het kasteel. De wijn zat niet bij het aangeboden assortiment.

De koude wind waar we de ganse dag in liepen, de wandelingen, de onstpannende stoomdouche, de tropische warmte in het hotel en niet te vergeten de wijn doen z'n werk. Ook al zijn we niet thuis, wiegen zullen ze ons niet moeten doen.

Nog meer foto's